Midden de voorbereiding van een Bug over
Asiel en Regularisatie komt de N-VA op de proppen met 69.102
naturalisaties tussen 2000 en 2009, of gemiddeld 6.910 per
jaar. Daar toch maar eerst aandacht aan geven, al is het maar om
te voorkomen dat N-VA en Sarah Smeyers elementaire cijfers onderschikken
aan hun politieke agenda, hierin niet gestoord door minimale kennis in de
verslaggeving of door andere politieke spelers op het naturalisatieveld
die voor een correctie hadden kunnen zorgen.
De officiële cijfers van Belgwordingen zijn bekend tot 2007. In
BuG 103 wordt
uitgebreid verslag gedaan over 2007, met ondermeer een link naar tabel
Belgwording tussen 1996 en 2007 met het detail van de 23 wegen om
Belg te worden met telkens een link naar een toelichting bij elk van
deze wegen.
In bovenstaande grafiek worden de 23 wegen in 6
autostrades gegroepeerd. Voor het detail
van elk onderdeel en van elk jaar, zie tabel on-line:
Belgwording tussen 1996 en 2007 . Aanvulling zo vlug als de nieuwe
gegevens 2008 en 2009 ter beschikking komen.
De 'toekenning' en de 'verwerving' van de Belgische nationaliteit
Wat
Sarah
Smeyers en Theo Francken van N-VA
best voor ogen houden is dat er globaal 2 procedures zijn om Belg te
worden, nl. door toekenning en door verwerving.
- De toekenning gebeurt langs geboorte en adoptie en is goed voor
57,6% in de Belgwordingen,
- De verwerving gebeurt door naturalisatie of door
nationaliteitsverklaring, samen goed voor 42,4% van de
Belgwordingen in 2007. De naturalisatie (23,6%) is een 'gunst'
voor wie geen andere wettelijke weg kan volgen, de
nationaliteitsverklaring is er in feite ondermeer voor wie die gunst
niet krijgt en die langs de 'nationaliteitsverklaring' toch Belg wordt
en bij weigering hiertegen in beroep kan gaan. In feite is de
naturalisatie nog een middeleeuwse en vernederende regeling die mensen
lang in onzekerheid laat of ze, zoals nu, voorwerp maakt van
ideologische discussie en politiek misbruik.
De 'snelbelg'-wet heeft het aantal naturalisaties vertraagd.
Door de
koppeling van de 69.102 naturalisaties tussen 2000-2009 aan de 'snelbelg'-wet
wordt door Sarah de indruk gewekt dat het aantal naturalisaties de
hoogte is in geschoten en daarom al onterecht is of blijk geeft van te
grote 'gunst'.
Niets is minder waar.
De 'snelbelg'-wet van 2000 heeft het aantal
naturalisaties verlaagd:
- tussen 1996 en 1999 werden gemiddeld 7.865 vreemdelingen per
jaar tot Belg 'genaturaliseerd', zie
Belgwording tussen 1996 en 2007
- tussen 2000 en 2009 waren er dat gemiddeld 6.910 per jaar (zie
Sarah's cijfer van 69.102/10 voor 2000-2009)
De 'snelbelg'-wet is in feite dus een 'langzaamaanbelgwet' als je
de naturalisatie-procedure volgt.
Het aantal naturalisaties in 2008 en 2009: 7.843 in
totaal
Elk jaar is er de discussie op welke cijfers voor naturalisaties men
moet voortgaan, de cijfers die bij regelmaat van een klok door "La
Capitale" worden gepubliceerd of door bepaalde leden van de
kamercommissie of op de uiteindelijke cijfers van het AD SEI (het oude
NIS) die altijd veel lager liggen. Het antwoord is eenvoudig. Niet de
beslissing van de commissie, de publicatie van de namenlijsten in het
staatsblad maar de effectieve melding van de betrokken vreemdeling bij
de bevolkingsdienst om zich als Belg te laten inschrijven vormt het
aanknopingspunt voor het rijksregister en later de AD SEI om de telling
te maken. In december van 2010 zal allicht de commissie en de plenaire
vergadering van de kamer nog 4.454 dossier onder ogen nemen en
beslissen. Deze naturalisaties zullen pas in 2011 in de
bevolkingsregisters en de statistiek van 2011 verschijnen. Doordat er
een grote vertraging is opgetreden door wisseling regering en
vertragingen in de commissie naturalisatie, spreekt men nu van 16.000
dossiers in wacht en laat het zich aanzien dat er minder
naturalisaties zijn opgetekend in 2008, 2009 en 2010.
Tot tegenspraak in de officiële AD SEI cijfers 2008 en 2009, die dit
jaar nog zullen verschijnen, kan het aantal naturalisaties voor 2008 en
2009 berekend worden op 7.843 in totaal, een extreem laag aantal,
maar tel even mee:
- Totaal 2000-2007, overgenomen uit de officiële AD SEI tabellen:
61.259
- Totaal 2000-2009, overgenomen uit de persmedeling Sarah Smeyers:
69.102
- Totaal aantal naturalisaties in 2008en 2009 is dan 69.102-61.259=
7.843
Waarom blazen Sarah en Theo zoveel wind als het aantal effectieve
naturalisaties in 2008 en 2009 is ingestort, als het aantal
dossiers in wacht sterk vergroot is omwille van laattijdige behandeling
en dat in feite de snelbelgwet sinds 2000 tot een daling van het aantal
naturalisaties geleid heeft? Omdat zij dit dossier (nog) niet beheersen
en eerder een politiek/ideologische agenda volgen? Graag ook de
officiële rapportering van kabinet of administratie waarop Sarah en Theo
zich baseren en die vooralsnog niet op het net te vinden is of op onze
vraag aan deze klokkenluiders nog niet is toegezonden.
Bij afwijzing van de 'gunst' blijft de wettelijke weg van
nationaliteitsverklaring open
Zeggen dat er 69.102 dossiers werden goedgekeurd van de
132.000 die door de kamercommissie werden behandeld tussen 2000 en
2009 zegt dus niets over de Belgwording door nationaliteitsverklaring
nadien door een aantal van de 62.897 waaraan de 'gunst' niet werd
toegekend. Dat is het nadeel van het voordeel, doordat het een gunst is
blijft bij afwijzing het recht bestaan het langs een andere weg te
bekomen.
Objectief, die zich al jaar en dag inzet voor het verwerven van
de nationaliteit als structureel middel van integratie zegt het zo: "In
de praktijk merken we dat na verloop van jaren heel wat aanvragers die
een dergelijke weigering kregen bij de naturalisatie toch de Belgische
nationaliteit verwerven, maar dan door de nationaliteitsverklaring. Als
je 7 jaar wettelijk in het land verblijft, kan je een
nationaliteitsverklaring indienen bij de burgerlijke stand van je
gemeente. Het gaat hier over een rechtsprocedure en geen gunst zoals de
naturalisatie. Bij weigering kan je in beroep gaan bij de rechtbank.
Daaruit blijkt dat de beslissing van de commissie Naturalisaties niet in
overeenstemming is met de uitkomst van een rechtsprocedure, waar men
recht spreekt op basis van feiten en niet louter op basis van
vermoedens." Zie
Heibel over naturalisaties
op de website van Objectief.
Als
50% de 'gunst' krijgt is dat dan teveel of juist te weinig?
Moet men nu verontwaardigd zijn als 50% een gunst krijgt of dat
50% de gunst niet krijgt? Volgens Sarah wijst de toekenning aan
50% er op "dat de gunst is verworden tot een standaardprocedure".
Dat is een eigenaardige redenering en slaat nergens op, hoeveel % moet
het zijn om wel nog een gunst te zijn? Het aantal naturalisaties moet
ook niet afgemeten worden aan de weigeringen maar aan het totaal aantal
Belgwordingen: 61.259 naturalisaties tussen 2000 en 2007 (de
officiële cijfers van AD SEI) op een totaal van 339.278 in
dezelfde periode of 18,1%, de andere 81,9% worden Belg
langs een 'wettelijke' regeling. Er zijn dus 61.259 vreemdelingen of
18,1% Belg geworden als gunst op een totaal van 339.278, dat
lijkt toch een billijke verhouding, of niet? Maar toch liever een
wettelijke regeling voor iedereen.
Objectief zegt nog over de 16.000 dossiers die de betrokken
parlementsleden willen blokkeren nog het volgende: "Het grootste deel
wacht al meer dan drie jaar op een antwoord en heeft een heel traject
afgelegd. De ambtenaren van de dienst Naturalisaties formuleerde al een
voorstel van beslissing op basis van de adviezen van de dienst
Vreemdelingenzaken, van het parket en van de Staatsveiligheid. Alleen de
beslissing van de commissieleden ontbreekt nog. Bovendien is het
ongehoord dat men in de loop van de procedure de criteria wijzigt. Van
de aanvragers eist men een absoluut respect voor de wet, terwijl de
betrokken parlementsleden voorstellen om een basisregel van de
rechtsstaat met voeten te treden. De ingediende aanvragen moeten
immers beoordeeld worden op basis van de wet die geldt op het moment van
de aanvraag.
Belgische extase voor Wilders
Als Sarah op de 7de dag, na de info over het gedoogprogramma Wilders bij
de regeringsvorming in Nederland, uitgelaten verklaart dat zij
onmiddellijk voor het migratieonderdeel van Wilders zou tekenen, dan was
er niet bij haar, maar wel bij enkele anderen schaamrood op de wangen.
Hopelijk kan bij volgende revelaties enige toetsing gebeuren aan het
beschikbare cijfermateriaal en een basiskennis over de materie.
De OESO en de naturalisatie (in de betekenis verwerven nationaliteit)
Om toch met een positieve noot te eindigen volgend uittreksel uit een
recent OESO-rapport van juli 2010: "Naturaliseren is
volgens de Oeso dé oplossing voor allochtonen. Dat
geldt zeker voor migranten die afkomstig zijn uit de armere landen. Uit
de Oesostudie blijkt dat genaturaliseerde migranten niet alleen
makkelijker werk vinden, maar ook beter werk met een hogere status én
dat ze beter betaald worden. De Oeso stelde wel vast dat migranten die
willen naturaliseren al een betere arbeidssituatie hadden, maar na hun
naturalisatie verbetert hun positie nog meer. De migranten kunnen dan
bij de overheid gaan werken en ook het gewone bedrijfsleven stelt zich
vriendelijker op, omdat ze ervan uitgaan dat wie de nationaliteit van
hun land wil aannemen ook wel productiever zal zijn en zich beter wil
integreren... In alle Europa naturaliseert iets meer dan de helft van de
vreemdelingen (56%) die meer dan tien jaar in het land
verblijven. België scoort net iets beter (59%). De Oeso vindt de
gemiddelde naturalisatiegraad toch te laag en hij verklaart dat door
door het feit dat de migranten de voordelen van naturalisatie niet
kennen...De organisatie pleit ook voor het behoud van de dubbele
nationaliteit (die van het herkomstland en die van het
aankomstland samen) omdat dit naturalisatie vergemakkelijkt. Voor de
volledige bespreking van het OESO-rapport zie John De Wit in de GvA:
De
Oeso en Vreemdelingenzaken over migratie in 2009.
Jan Hertogen, socioloog |
